NOW (Niedobór Ojcem Wynalazku), jest działaniem reakcyjnym, tu i teraz, nie oddalając własnych planów czy marzeń na „niemożliwe” terminy. To też przykład jak wiele spraw komplikujemy a proste czynności stają się nieosiągalne, przez kalectwa wynikające z chorób współczesnych, tj. prokrastynacja, klasyczne zaburzenia psychofizyczne, FOMO (fear of missing out), syndrom oszusta, czy ADT czyli choroba menadżerów. Wśród osób artystycznych objawia się często brak umiejętności wykonania podstawowych zadań technicznych, takich jak przybicie ramki czy praca z materiałami plastycznymi. Mój performance nie uczy i nie instruuje jak ten wzrost osób atechnicznych zahamować…jedynie pokazuje jak łatwo coś uczynić jeśli tylko wstaniemy z kanap, ruszymy do ludzi i użyjemy materiałów znajdujących się za naszymi plecami.
wtorek / paź 1, 2024 / 14.00 / GAFU
—
Robert Kuśmirowski
Performer, autor instalacji, obiektów, fotografii, rysunków. Urodzony w 1973 roku w Łodzi, w latach 1998–2003 studiował na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie uzyskał dyplom w Pracowni Rzeźby Monumentalnej prof. Sławomira Mieleszki. W roku akademickim 2002/2003 przebywał na stypendium w Pracowni Metalu i Modelowania na Rennes 2 University oraz w Musée des beaux-arts de Rennes. Związany z Fundacją Galerii Foksal w Warszawie, Johnen Galerie w Berlinie i galerią Guido Costa Projects w Turynie. Jest laureatem Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuk wizualnych za 2011, Paszportów „Polityki” za rok 2005 rok oraz wielu innych nagród. Od 2007 roku zatrudniony w Zakładzie Intermediów Instytutu Sztuki Pięknych macierzystej uczelni oraz w Sammer Academy w Salzburgu (2013–2014). Mieszka i pracuje w Lublinie.
Większość jego prac oparta jest na rekonstrukcji i kopiowaniu starych przedmiotów, dokumentów, fotografii, a raczej tworzeniu ich łudząco podobnych imitacji. Zazwyczaj nie mają one swego określonego pierwowzoru, a jedynie przywołują kulturę materialną pewnej epoki. Zawsze jednak cechują się obsesyjną dokładnością i skrupulatnością. W większych instalacjach ujawnia się też kolekcjonerskie zamiłowanie artysty – nagromadzone przedmioty tworzą trudne do ogarnięcia zbiory, określone przez Joannę Mytkowską jako „barok nadmiaru i entropia detali”. W ten sposób Kuśmirowski odwołuje się do pamięci, historii i nostalgii, jaka towarzyszy kulturze wizualnej z odległej i nieco bliższej przeszłości, powoli znikającej pod kolejnymi warstwami czasu. Dzięki temu w jego realizacjach ujawnia się też wątek wanitatywny – odtwarzanie minionej kultury materialnej staje się sposobem podejmowania tematów krótkotrwałości, przemijalności i śmierci. Podobny charakter mają też jego akcje i działania performerskie, czasami uzupełniane komponowaną przez niego muzyką.
